Menadżer projektu – okno zarządzające dokumentem

Dla osób znających program typu CAD rysowanie ścian jest analogiczne do rysowania linii czy polilinii. Różnica polega na tym, że w ArCADii wraz zkilkoma liniami wstawiane są dodatkowe informacje, między innymi materiały i ich parametry (definiowana jest też wysokość wprowadzanej ściany).

Najważniejszą częścią rysunku jest Menadżer projektu, który zarządza wszystkimi elementami projektu (ich wyświetlaniem, blokowaniem, drukowaniem): terenem, budynkami, kondygnacjami i pozostałymi obiektami tworzącymi naszą dokumentację. Menadżer projektu dzieli rysunek na swoje „warstwy” zwane w programie grupami, którymi są poszczególne elementy kondygnacji czy terenu. Warstwy programów ArCADia lub ArCADia PLUS nie powinny być wykorzystywane, ponieważ system ArCADia tworzy je automatycznie i nie należy tych warstw modyfikować, zmieniać sposobu wyświetlania, grubości linii itp., gdyż można tym popsuć projekt. Od teraz korzystamy niemal wyłącznie (z drobnymi wyjątkami) z Menadżera projektu.

Po włączeniu programu okno Menadżera jest puste. Będzie ono automatycznie zapełniane w czasie rysowania rzutu. Powinniśmy zacząć projekt od wprowadzenia uchwytu widoku rzutu na obszar rysunku, szczególnie jeśli mamy już jakiś podkład z linii. Jeśli nie wprowadzimy sami uchwytu widoku, zostanie on wprowadzony w punkcie 0, 0 układu współrzędnych. Jeśli zaczynamy pracę na pustym dokumencie, nie będzie to w niczym przeszkadzało, ale jeśli mamy już podrys, to bardzo często się zdarza, że nie jest on wykonany w pobliżu początku układu współrzędnych, ale jest bardzo od niego oddalony. Wstawiony automatycznie uchwyt widoku będzie nam zwiększał obszar rysunku. Co to oznacza? Jeśli będziemy chcieli zobaczyć cały rysunek (bo gdzieś za daleko się przesunęliśmy lub chcielibyśmy zobaczyć całą kondygnację, to użycie opcji Zoom zakres, czyli pokaż wszystko, spowoduje znaczne oddalenie projektu. Może się zdarzyć i niestety bardzo często tak właśnie jest, że po wybraniu tej opcji projekt „znika”, a raczej wydaje nam się, że znika, ponieważ na ekranie widzimy tylko tło programu. W rzeczywistości projekt nie znika, jest tylko pokazany jako dwie kropki, małe punkty w przeciwnych krawędziach ekranu. Ze względu na dużą odległość między rysunkiem a automatycznie wstawionym uchwytem projekt został zmniejszony tak, żeby pokazać jego całość. Dlatego właśnie najlepiej uchwyt projektu wstawiać samodzielnie, niezależnie od tego, czy zaczynamy od czystego rysunku, czy od podkładu, który będziemy odrysowywać.

Po wstawieniu uchwytu w Menadżerze projektu zostaje wyświetlona ikona tworzenia nowego budynku, któremu należy zadać nazwę i dostosować paramenty kondygnacji. Można też wybrać pierwszy element tworzonego rysunku, np. Wstaw ścianę, a wówczas i budynek, i kondygnacja zostaną utworzone samodzielnie (uchwyt widoku również).

Zmienić parametry budynku lub kondygnacji można w dowolnym momencie, klikając na nie w oknie Menadżera i wchodząc (pod prawym klawiszem lub z wybranej ikony) w ich właściwości. Jeśli zaczniemy od razu od wstawienia elementu, np. tablicy rozdzielczej instalacji elektrycznej (mając podkład przed sobą), wówczas i budynek, i kondygnacja zostaną automatycznie stworzone, tak samo jak uchwyt projektu, który może spowodować opisany wcześniej przypadek.

Okno Menadżera projektu nie musi być włączone przez cały czas, ale ponieważ przełączamy się w nim między kondygnacjami, tam je tworzymy, włączamy i wyłączamy widoczność i blokowanie poszczególnych elementów, to dobrze jest mieć go pod ręką. Menadżer projektu włączany jest pierwszą ikoną lewego pionowego paska narzędzi lub ze wstążki Zarządzaj bądź System (w zależności od wybranego szablonu użytkownika). Jeśli okno to chcemy mieć na wierzchu przez cały czas, ale zajmuje nam za dużo miejsca, to jego wielkość możemy zmienić tak samo, jak dla każdego okna systemu Windows (po zbliżeniu do krawędzi okna zmienia się kursor, wówczas, trzymając lewy klawisz wciśnięty, zmieniamy wielkość okna). Klikając na górną listwę Menadżera projektu prawym klawiszem, otrzymamy dodatkowe możliwości: autozwijania okna lub półprzezroczystości. Jeśli zostanie wybrana opcja ukrywania, pamiętajmy, że okno będzie wyświetlone w całości dopiero po kliknięciu, a nie po najechaniu na nie myszką.

Przy wprowadzaniu rzutu rysunku, np. ściany, tworzona jest grupa Ściany. We właściwościach wprowadzanego elementu, jeszcze przed jego narysowaniem, kiedy definiujemy warstwy, możemy ścianę przypisać do podgrupy czy podzielić wprowadzany obrys na części, np. ściany zewnętrzne i wewnętrzne lub ściany warstwowe, jednowarstwowe itd. Podział może być absolutnie dowolny. Stworzone grupy można jeszcze podzielić np. ściany wewnętrzne na nośne i działowe, tak aby jednym kliknięciem w oknie Menadżera zaznaczyć całą grupę i zmodyfikować grubość, materiał czy też inną potrzebną wartość. Taką grupę można stworzyć w dowolnym momencie rysowania w oknie właściwości elementu lub w Menadżerze projektu.

Podczas rysowania każdy kolejny wprowadzany element dodawany jest na drzewku Menadżera. Jeśli dodawane są podgrupy, to one także są w oknie wyświetlane i zarządzane. Można wyłączać ich widoczność poprzez włączanie i wyłączanie żaróweczek znajdujących się przy nazwie, można blokować ich modyfikacje, klikając na ikonkę kłódki, ustalać, czy grupa jest drukowana, czy nie lub zmieniać kolor całej grupy. Ikonka koloru kryje w sobie dodatkową opcję, a mianowicie określenie grubości kreskowanych elementów grupy. Ogólnie pisaki elementów są definiowane w oknie właściwości wstawianego obiektu, przed lub po wstawieniu. Kreskowanie elementów w oknie właściwości ma tylko określenie rodzaju i koloru. Grubość linii kreskowania zaś jest definiowana w oknie Menadżera projektu po kliknięciu na ikonę koloru.

Kolejne kondygnacje można dodawać poprzez ikony lub menu kontekstowe wyświetlane po kliknięciu prawym klawiszem na kondygnację. Należy zdefiniować, czy kondygnacja zostanie stworzona nad, czy pod zaznaczoną. Przy tworzeniu kondygnacji można skopiować wybrane elementy lub zadać tylko przestrzeń do narysowania nowego rzutu. Nowa kondygnacja jest automatycznie kondygnacją aktywną (aktywna jest ta pogrubiona w opisie kondygnacja, która ma dodatkowo przed nazwą żółtą ikonę rzutu). Żeby przełączyć się między kondygnacjami albo klikamy dwukrotnie na nazwę kondygnacji, albo raz na ikonę przed nią.

Jeśli chcemy rzuty kondygnacji zobaczyć jeden koło drugiego, to nie przesuwamy ani też nie rysujemy rzutów obok siebie, tylko wstawiamy nowy uchwyt widoku obok istniejącego i żaróweczkami definiujemy, co jest widoczne na wprowadzonym widoku.

Tu uwaga: Nowe widoki spowalniają pracę programu, ponieważ od tej pory wszystkie wprowadzane elementy będą się odrysowywały kolejno na każdym widoku, czyli wprowadzenie jednej ściany będzie najpierw narysowane w jednym widoku, a następnie w kolejnym, co wydłuży czas. Dlatego dobrze jest we właściwościach nowych widoków (prawy klawisz kliknięty na zakładce z nazwą widoku) zaznaczyć odświeżanie Ręczne, a nie Automatyczne. To samo tyczy się przekrojów, które także wydłużą czas pracy przy bardziej skomplikowanych projektach.

Do każdej dokumentacji dorysowywane są dodatkowe potrzebne elementy rysunku, tworzone np. liniami, tekstem itd. Te elementy trafiają automatycznie do grupy Elementy użytkownika w danej kondygnacji, na której aktualnie pracujemy. Ta grupa także może być podzielona na podgrupy np. Opis, Tabela, Pomocnicze. Podgrupy te jednak działają trochę inaczej niż reszta grup ArCADii.

Żeby opis trafił do swojej podgrupy, należy przed jego wstawieniem podgrupę uczynić aktywną, klikając na niej dwukrotnie. Jeśli wstawimy opis w innej podgrupie, niestety nie będziemy mogli go już przenieść. Dlatego trzeba pamiętać przy dodawaniu elementów 2D o zaznaczaniu odpowiedniej grupy. Jeśli dodatkowe elementy wprowadzimy w zwykłej warstwie, to nie będą one przynależne do budynku, czyli nie będą razem z nim wyłączane. Będą widoczne niezależnie od budynku narysowanego obiektami systemu ArCADia.